Μαμά μου.. Μπαμπά μου,.. θέλω να σας μιλήσω, ……
αλλά επειδή ακόμα δεν μπορώ να εκφραστώ και να επικοινωνώ όπως εσείς…θέλω να σας γράψω.
Μπαμπά μου.. Μαμά μου, -έβαλα τον μπαμπά πρώτο τώρα για να μην ζηλεύει 🙂 – ξέρω ότι έχετε πολλές πολλές δουλειές κι ότι κουράζεστε πολύ κάθε μέρα. Να ξέρετε όμως πως κι εγώ κάνω πολλά πράγματα στο σχολείο μου που ίσως δεν γνωρίζετε ότι είναι πάαααρα πολύ κουραστικά!
Να,… για παράδειγμα όταν μπαίνω στο σχολείο μου, ξέρετε πόσο κουράζομαι που μου λείπετε; Ξέρετε πόσο δύσκολο είναι για εμένα να είμαι σε έναν χώρο χωρίς εσάς; Το περίεργο είναι πως αυτή η κούραση αντί να μεγαλώνει όσο περνάει η ώρα, αυτή, αντίθετα μειώνεται. Και το πιο περίεργο είναι που το μεσημέρι, εγώ…να, πως να σας το πω;… δεν θέλω να φύγω από το σχολείο μου. Μάλλον επειδή ξεκουράστηκα.
Μαμά μου.. Μπαμπά μου, ξέρω ότι σας αρέσει να παίζετε μαζί μου με τα δικά σας παιχνίδια, την τηλεόραση, το κινητό σας, το τάμπλετ, και για αυτό και σας λατρεύω, επειδή με αφήνετε να παίζω με τα παιχνίδια σας. Στεναχωριέμαι που δεν είμαι όσο καλός θα θέλατε με αυτά τα παιχνίδια. Κουράζομαι όταν μου πέφτει νερό πάνω στο κινητό σας, στεναχωριέμαι που δεν πετάω σωστά τα παιχνίδια πάνω στην τηλεόραση, δυσκολεύομαι να πατάω χωρίς πολύ δύναμη αυτό το ποντίκι για αυτό το πετάω κάτω. Επίσης στο σχολείο μου δεν μας δίνουν τέτοια παιχνίδια ώστε να εξασκηθώ και να γίνω τόσο καλός όσο εσείς…μάλλον αυτό φταίει.
Αλλά…να…εγώ, πως να σας το πω;…εγώ θα ήθελα να παίζουμε και με τα δικά μου παιχνίδια. Να παίζουμε με τα τουβλάκια μου, τα πάζλ μου, τα ψεύτικα ανθρωπάκια μου. Εγώ δεν μπορώ να τεντωθώ…να ψηλώσω..για να φτάσω στο ύψος σας. Εσείς όμως μπορείτε να καθίσετε κάτω μαζί μου, στο χαλί, στο πάτωμα και να σας δείξω πόσο καλός είμαι στα παιχνίδια αυτά.
Μπαμπά μου.. Μαμά μου σήμερα οι δασκάλες στο σχολείο μου, μαζί με εμάς, αρχίσαμε να στολίζουμε τις τάξεις μας για τα Χριστούγεννα. Εμένα μου αρέσουν πολύ τα Χριστούγεννα γιατί είναι χρωματιστά. Είναι γεμάτα πολύχρωμα φώτα, όμορφες μουσικές και χαρούμενα τραγούδια. Αυτό όμως που μου αρέσει περισσότερο αυτές τις χρωματιστές μέρες είναι που σας βλέπω περισσότερο, παίζουμε ωραία παιχνίδια καιιιιιιι… παίρνω και πολλά πολλά δώρα!
Μαμά μου.. Μπαμπά μου, μεγαλώνω κι όσο μεγαλώνω ξέρω ότι άλλο τόσο θα μου λείπουν οι αγκαλιές σας, τα χάδια σας και τα παιχνίδια μαζί σας. Ειδικά αυτό το παιχνίδι που εγώ “κάνω” πως δεν 
σας ακούω κι εσείς “κάνετε” πως δεν με αγαπάτε και με μαλώνετε. Πολύ μου αρέσει αυτό, γιατί στο τέλος δεν αντέχετε άλλο να μην με αγαπάτε και θυμάστε ότι σας αγαπώ κι εγώ κι είμαστε πάλι αγκαλιά. Επειδή μου αρέσουν πολύ οι αγκαλιές, τα χάδια και τα φιλιά από εσάς θέλω να τα χορτάσουμε πριν ψηλώσω πολύ και δεν με φτάνετε να μου τα δώσετε.
Μαμά μου … Μπαμπά μου και Μπαμπά μου… Μαμά μου…,
θέλω να σας γράψω ότι,
σαν παιδί..
“Μου αρέσει να ζω την στιγμή”
“Δεν ντρέπομαι για το παρελθόν μου”
“Δεν ανησυχώ για το μέλλον μου”
“Εκφράζω αυτό που νιώθω και δεν φοβάμαι να αγαπήσω”
είμαι παιδί…Σας αγαπώ!
Κείμενο: Ηλίας Νακούδης
